موضوع یمن و تنشهای درونی این کشور، توافق صلح رژیم صهیونیستی و امارات متحده عربی و حضور و نفوذ کشورهای شبهجزیره عربی در شاخ آفریقا و درنهایت تنش در خلیجفارس از مهمترین موضوعاتی هستند که به نظر میرسد بر آینده منطقه تأثیر بگذارند. فرایند صلح ابراهیمی با توجه به کنار رفتن دونالد ترامپ از قدرت و جاگزینی نتانیاهو با بنت تا حدود زیادی تضعیف شده است. باوجوداین امارات متحده عربی شرایط حساس و پیچیدهای را بهعنوان مهمترین کشور شبهجزیره که عادیسازی را انجام داد، تجربه کرده است. در خصوص حضور کشورهای شبهجزیره عربی و ترکیه در شاخ آفریقا نیز میتوان به نکات قابلتوجهی اشاره داشت که طیفی از توان رقابتی این کشورها در دو جبهه اماراتی-سعودی و قطری-ترکی را شامل میشود. از سوی دیگر تلاش اتحادیه اروپا و آمریکا نیز برای جلوگیری از نفوذ چین در این منطقه به هزینه کشورهای شبهجزیره قابل توجه است. باوجوداین شیوع پاندمی کرونا بهعنوان نقطه عطفی مطرح میشود که سبب شده است منابع اقتصادی لازم برای این حضور فراهم نشود. در کنار این موضوعات میتوان به بحث تهدیدات در خلیجفارس نیز اشاره کرد. موضوع کشتیرانی و حضور نیروهای نظامی بینالمللی در این منطقه همواره محل چالش قدرتهای منطقهای نیز بوده است. دولت بایدن تلاش دارد تا حضور خود را در منطقه کاهش یا تغییر دهد که این مسئله میتواند بر سیاستهای این کشور در قبال خلیجفارس نیز تأثیرگذار باشد.
گزارش حاضر درصدد است تا با پایش و پویش برخی اسناد راهبردی این مسئله را واکاوی کند.
علاقمندان برای دریافت کامل محتوای پژوهش میتوانند با دبیرخانه اندیشکده تماس حاصل فرمایند.