نویسنده: مظفری، علی ؛ پژوهش نامه نظم و امنیت انتظامی زمستان 1388 – شماره 8 رتبه علمی-ترویجی (وزارت علوم)/ISC (24 صفحه – از 25 تا 48 )
آﻳﻨﺪه ﭘﮋوﻫﻲ، ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺗﻲ ﻓﺮا رﺷﺘﻪای اﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﺴﻴﺎری از ﻣﺤﻘﻘﺎن و ﻧﻮآوران ﺣﻮزة ﻋﻠﻮماﺟﺘﻤﺎﻋﻲ را ﺑﻪ ﺧﻮد ﺟﻠﺐ ﻛﺮده و ﻣـﻲﺗﻮاﻧـﺪ ﺗﻤـﺎم ﻋﻠـﻮم را ﺗﺤـﺖ ﺗـﺄﺛﻴﺮ ﻗـﺮار دﻫـﺪ. ﻗﻠﻤـﺮوﻣﻮﺿﻮﻋﻲ آﻳﻨﺪه ﭘﮋوﻫﻲ، ﺗﻤﺎم ﺑﺨﺶﻫﺎی ﻓﺮﻫﻨﮓ، اﻗﺘﺼﺎد، ﺳﻴﺎﺳﺖ، ﺗﻜﻨﻮﻟـﻮژی و ﻫﻨـﺮ را درﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮات ﭘﻴﺶرو، ﻣﻮﺿﻮﻋﺎت آن رو ﺑﻪ اﻓﺰاﻳﺶ اﺳﺖ. ﺑﺮای زﻣﺎن آﻳﻨﺪة ﻧﻴﺰ ﻧﻤﻲﺗﻮان ﻣﺤﺪودة اﺳﺘﺎﻧﺪاردی در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺖ.آﻳﻨﺪهﭘﮋوﻫﺎن، ﺑﺮای اﻧﺠﺎم ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﺧـﻮد، ﻣﺒـﺎﻧﻲ و اﺻـﻮﻟﻲ دارﻧـﺪ؛ از ﺟﻤﻠـﻪ اﻳـﻦ ﻛـﻪ:ﮔﺮﭼﻪ آﻳﻨﺪه ﻗﺎﺑﻞ ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﻲ ﻗﻄﻌﻲ ﻧﻴﺴﺖ، وﻟﻲ ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﻲ ﻫﻢ ﻧﻤﻲﺑﺎﺷﺪ؛ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻄﺎﻟـﺐو ارزشﻫﺎ در ﺑﺎرة آﻳﻨﺪه را ﻣﻲﺗﻮان ﺷﻨﺎﺧﺖ و اﻳﻦ از ﺳﻮدﻣﻨﺪﺗﺮﻳﻦ داﻧﺶﻫﺎﺳﺖ؛ ﺗﻤﺎم ﻋﻠـﻮمدر رﺷﺘﻪ و ﻣﻮﺿﻮع ﺧﻮد ﺑﻪ ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﻲﻫﺎﻳﻲ ﻣﻲرﺳﻨﺪ، ﭘﺲ ﻋﻠـﻢ ﻳﻜـﻲ از ﻣﺒـﺎﻧﻲ آﻳﻨـﺪهﺷﻨﺎﺳـﻲ اﺳﺖ؛ ﺳﺎﺧﺘﺎر اﻟﮕﻮﻫﺎی ﻓﺮدا، ﻗﻄﻌﺎ ﺗﻮان ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮی را ﻧﺼﻴﺐ ﺑﺸﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد.آﻳﻨﺪه ﭘﮋوﻫﻲ ﻳﻚ ﺿﺮورت اﺳﺖ، زﻳﺮا ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻧﺸﺎن داده ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﺳـﺎزﻣﺎنﻫـﺎ در ﮔـﺮودرک ﺳﺮﻳﻊ ﻣﺘﻐﻴﺮﻫﺎی ﻣﺤﻴﻄﻲ و ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻲ ﺗﻬﺪﻳﺪات و ﻓﺮﺻﺖﻫﺎ و اﺣﺮاز آﻣﺎدﮔﻲﻫﺎی ﻻزماﺳﺖ. ﻣﻀﺎﻓﺎ ﻛﻪ ﻫﺪف آن، ادراک و ﻏﻠﺒﻪ ﺑﺮ ﻧﻴﺮوﻫـﺎی درازﻣـﺪت ﺗﻐﻴﻴـﺮ، ﺑـﻪ ﺟﻬـﺖ اراﺋـﻪی ﺗﺼﻮﻳﺮﻫﺎی ﺑﺪﻳﻞ و ﻣﻄﻠﻮب از آﻳﻨﺪه ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺣﻔﻆ و ﮔﺴﺘﺮش رﻓﺎه و اﻣﻨﻴﺖ ﺑﺸﺮی اﺳﺖ.ﻣﺮزﺷﻜﻨﻲ داﻧﺶ، ﻣﺴﺘﻠﺰم ﺗﺮﺑﻴﺖ آﻳﻨﺪه ﭘﮋوﻫﺎﻧﻲ اﺳﺖ ﻛـﻪ ﺑـﺎ ﺗﻔﻜـﺮات ﻓﻠﺴـﻔﻲ و ﻣـﺪلﺳﺎزی ﺑﺮای ﻛﺎوشﻫﺎی ﻣﻨﻈﻢ، ﺑﻪ ﻛﺸﻒ اﻧﺘﺨﺎبﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺮای آﻳﻨﺪه، ﺗﻌﻴﻴﻦ راﻫﺒﺮدﻫـﺎی ﻫﺪﻓﻤﻨﺪ و ﻃﺮاﺣﻲ ﻋﻤﻞ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻣﺆﺛﺮ ﺑﭙﺮدازد.