نویسنده: اسدی، روح اله ؛ رهنما، محمد رحیم ؛ خوارزمی، امیدعلی ؛ مطالعات جغرافیایی مناطق خشک زمستان 1394 – شماره 22 رتبه علمی-پژوهشی (وزارت علوم)/ISC (18 صفحه – از 54 تا 71 )
این نوشتار تلاش دارد با تمرکز بر تبارشناسی فوکو، آن را با آینده پژوهی در پیوند قرار داده و در این فرایند، آینده پژوهی تبارشناسانه را بسان روش شناسیای شایسته در پژوهش های جغرافیایی معرفی نماید. بر این اساس اگر فضای جغرافیایی، فضایی رابطه ای، و صحنه ی نقش آفرینی گفتمان ها و روابط قدرت و دانش در نظر گرفته شود، آن گاه با سوژه گفتمانی و ابژه ی گفتمانی(سوژه و ابژه ی درون گفتمان ها) سروکار داریم ، و شکل گرفتگی و از شکل افتادگی و تحول پدیده ها برآمده از گفتمان ها و نحوه ی صورت بندی روابط قدرت در درون آن ها میباشد. از این روی، آینده پژوهی تبارشناسانه با تمرکز بر شناخت گفتمان مسلط حال (که پدیده مورد بررسی را در برگرفته ) و روابط قدرت برساخته ی آن ، همچنین گفتمان های مقاومت موجود و در برابر آن ، به دنبال شناسایی گفتمان آینده میباشد. تا با قراردادن پدیده در گفتمان احتمالی آینده ، آینده ی آن را به فهم درآورد. از آنجا که عدم قطعیت ها و پیشران هایی که در چنین روندی شناسایی میشود، برآمده از منطق رفتاری گفتمان در آینده میباشد، میتوان فهم شایسته ای از آینده ی پدیده ها در فضای جغرافیایی ارائه نمود. کاربرد آینده پژوهی تبارشناسانه بسان رویکرد آغازین در هر مطالعه آینده پژوهانه میتواند دستاوردهایی چند به همراه داشته باشد: ١- عوامل تاثیرگذار و پیشران های سازنده آینده ، متاثر از رابطه قدرت و دانش و در چارچوب گفتمان احتمالی مربوطه ، به گونه ای واقعیتر شناسایی میشوند؛ ٢- این رویکرد هر چند با سایر روش ها نیز میتواند به کار گرفته شود، اما در بهترین حالت با روش سناریونویسی قابل استفاده میباشد و با به کار گرفتن آن میتوان سناریوهای واقع گرا و محتمل آینده را تدوین نمود.
متن کامل مقاله: http://noo.rs/Rru08